woensdag 28 augustus 2013

Rustpauze in zindelijkheidstraining


We zijn weer terug van vakantie. We hebben het heerlijk gehad met mooi weer en leuke mensen om ons heen. Op zich heel ontspannend. Met mijn zoon hadden we afgesproken een pauze in te lassen betreffende de zindelijkheidstraining. Hij wilde niet meer! En omdat hij nog meer onderzoeken moest ondergaan (vanwege pré-puberteitsklachten) leek me dat wel even slim. Hij is nou eenmaal geen jongen die zo sterk in zijn schoenen staat dat hij dit allemaal tegelijk kan handelen. Een rustpauze dus. En die beviel wel. Het gekke is dat zonder die training het veel beter gaat. Alsof de druk eraf is. Natuurlijk had hij wel af en toe een natte broek of een klein poepje in zijn broek, het zou raar zijn als dat niet meer gebeurde, maar de frequentie was duidelijk minder. Lastig! Want hoe nu verder?

Tijdens de eerste dagen van de vakantie hebben we de eerste uitslag van zijn onderzoeken binnengekregen. Gelukkig geven deze uitslagen geen puberteit aan. Als ik het goed heb begrepen zit hij dus niet in een vervroegde puberteit. De oorzaak kan nog de bijnier zijn. Deze uitslag krijgen we helaas pas over twee weken.

Dat er spanning bij hem zit, werd deze vakantie wel duidelijk. Drie weken lang heeft hij iedere nacht meerdere keren geslaapwandeld. Hij kwam uit bed, praatte wartaal, werd gillend wakker (nou ja, niet wakker, maar daar leek het op) en de volgende ochtend wist hij niks meer. Ik heb het op internet opgezocht. Hij heeft last van slaapwandelen en nachtelijke angstaanvallen. Niks ernstigs maar wel vervelend, vooral voor ons. Zes keer per nacht wakker gemaakt worden is geen pretje! En het is erfelijk... Ik heb vroeger ook geslaapwandeld, net als zijn beide oma's... Het kan versterkt worden door spanning... We zijn nu alweer een paar dagen thuis, de eerste nacht thuis was nog de ergste nacht. Hij was op de vlucht voor iets en stond op zijn halfhoogslaper tegen de muur aan te klimmen. Aan de ene kant heel lachwekkend om te zien maar aan de andere kant ook heel sneu. Hij weet er niks meer van... De afgelopen drie nachten is hij maar één keer gillend wakker geworden. De rust is een beetje wedergekeerd...

5 opmerkingen:

  1. Hai,
    Ik vond je blog laatst in een moment van grote frustratie bij mij over mijn eigen zoon en zijn zindelijkheidsproblemen. Zeer veel herkenning.Fijn dat je jouw verhaal deelt. Grt. M

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi M.,
    Leuk dat je een reactie hebt gestuurd. Helaas is over dit onderwerp weinig terug te vinden op internet. Vooral niet over het gedrag van deze kinderen. Ik hoop met deze blog mensen te helpen deze kinderen te begrijpen. Ik hoop dat ik jou ook geholpen heb!
    Groeten, Susan

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat verbaasde mij ook.
    Maar zindelijkheid is complex en in het geval van mijn zoon met veel subtiele soms niet grijpbare dingen te maken.
    Hoe ging jij om met de situatie toen je jongste zindelijk werd? Daar zijn wij nu aanbeland.

    Ik hoop dat je zoon weer een goede start heeft gemaakt op school. Ook weer spannend.

    Gr. M

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo M.
    Mijn jongste zoon werd vorig jaar juni, toen hij 2,5 jaar was, zindelijk, meteen dag en nacht. Ik heb er weinig aandacht aan besteed. Expres geen beloningssysteem gehanteerd en er niks groots van gemaakt. Dat allemaal voor de oudste. Ik vond het zielig voor hem, maar we hadden hem er wel van te voren op voorbereid. Hem verteld dat dit ging gebeuren (de oudste is ruim 4 jaar ouder, dus het leek me voor hem wel een issue), maar dat hij er niks aan kon doen. Dat er andere dingen zijn die hij weer veel beter kan. Dat heeft wel geholpen. De jongste was te jong om het te begrijpen. Nu is dat wel anders. Nu gaat de jongste vragen stellen, zoals waarom slaapt hij nog met een luierbroekje aan? En waarom plast hij nog in zijn broek? Maar onze ervaring is dat als je de oudste uitlegt dat de jongste nog te jong is om het goed te begrijpen, dan komt het wel goed.
    Heel veel succes!
    Leuk dat je berichtjes stuurt. Als je nog meer vragen hebt, laat het me weten!

    Groeten, Susan

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo,
    Dank voor je reactie. Toen ik je blog gevonden had zat ik vol frustraties en ook wanhoop. Alleen nu...
    Een beetje raar misschien, maar ik heb op dit moment een beetje last van bijgeloof. Op de een of andere manier, vraag me niet hoe en wat,maar gaat het miraculeus goed met onze zoon. Hij heeft sinds hij weer naar school gaat. (nu bijna 5 weken), maar 1 plasongelukje per week. Geen poepbroeken, geen dagelijks natte broeken. We praten nergens over, hij gaat uit zichzelf. Doet bij het enkele ongelukje niet moeilijk. Ik heb bijna het idee dat als ik er nu iets mee doe of over nadenk dat ik dan weer iets over me afroep. (ik ben helemaal niet zo zweverig, maar was/ben wel wanhoop nabij)Ik durf nog niet te hopen. Veel te bang dat het straks weer mis gaat.

    Groet M.

    BeantwoordenVerwijderen