maandag 10 februari 2014
Zindelijkheidsproblemen: Zindelijkheidsproblemen / Uroloog en Psycholoog
Zindelijkheidsproblemen: Zindelijkheidsproblemen / Uroloog en Psycholoog: Het is alweer even geleden dat ik een bericht heb geplaatst in mijn blog. Maar we hebben niet stil gezeten. Het traject met de natuurlijk ge...
Zindelijkheidsproblemen / Uroloog en Psycholoog
Het is alweer even geleden dat ik een bericht heb geplaatst in mijn blog. Maar we hebben niet stil gezeten. Het traject met de natuurlijk geneeskundige is voorlopig stop gezet. Eerst maar eens naar de kinderarts.
Vanochtend zijn we bij de kinderarts geweest. Dit keer hadden we een dubbele afspraak, om te praten over zijn groei (puberteitskenmerken) en over zijn zindelijkheid. We begonnen te praten over zijn zindelijkheid. Op zo'n moment is het altijd fijn om er als ouder bij te zijn. Als je aan mijn zoon vraagt hoe het gaat, is zijn standaard antwoord: "goed". Maar is dat ook zo? Gelukkig prikt zo'n arts daar ook meteen doorheen. Het gaat niet goed, het is stabiel. Maar met mijn zoon zelf gaat het niet goed. Hij heeft het erg moeilijk, hij vindt zichzelf een hele grote sukkel... En dat komt voornamelijk door het plassen en poepen in zijn broek. Hij heeft echt een fantastische arts. Ze gaf meteen aan dat ze hem gaat helpen. Het ziekenhuis heeft goede psychologen in dienst die kinderen zoals hij helpen. Hij is er al eerder geweest. Hij heeft hulp nodig, want ook zijn schoolprestaties lijden eronder. Hij is heel erg onzeker en verlegen. Door zijn onzekerheid durft hij niks te zeggen als hij maar enigszins twijfelt of hij het wel goed doet of weet, dan gaat hij hakkelen. En zijn toetsen? Daar haalt hij vervolgens geen voldoendes meer voor. Maar het voornaamste vind ik dat hij weer gelukkig wordt. Als moeder doet het enorm veel pijn als je kind niet gelukkig is. Als hij niet de onbezonnen jeugd, die je hem zo gunt, kan hebben. De wachttijden zijn gelukkig kort, dus binnenkort mag hij starten.
Maar dat is niet het enige wat er verandert. Mijn zoon heeft aangegeven dat hij denkt dat er weer of nog steeds iets mis is in zijn piemeltje. Dat er een belemmering zit. Dat is in lijn met wat de uroloog na zijn operatie drie jaar geleden heeft aangegeven. Er waren toen drie kleppen verwijderd, maar er zaten er meer. En die drie kleppen waren zo groot, dat de kans op littekenvorming heel groot is, waardoor dat weer problemen gaat geven. Ook hier stond de kinderarts meteen open voor. Een afspraak met de uroloog staat inmiddels voor half maart.
Als het traject met de uroloog is afgelopen, zal hij weer moeten gaan beginnen met de zindelijkheidstraining. Met een andere arts dan de vorige keer. Met haar had hij geen klik. Hij vond haar te "kattig". Hij is dan ook weer een jaar ouder, hopelijk lukt het dan wel...
Veel veranderingen in één keer... Maar de kinderarts vond dat we door moesten pakken. Niet wachten met de psycholoog, totdat het traject met de uroloog achter de rug is, zoals ik had bedacht. Nee, hij heeft nu hulp nodig! Toch wel fijn, maar het zal wel een zware tijd voor hem worden.
Vanochtend zijn we bij de kinderarts geweest. Dit keer hadden we een dubbele afspraak, om te praten over zijn groei (puberteitskenmerken) en over zijn zindelijkheid. We begonnen te praten over zijn zindelijkheid. Op zo'n moment is het altijd fijn om er als ouder bij te zijn. Als je aan mijn zoon vraagt hoe het gaat, is zijn standaard antwoord: "goed". Maar is dat ook zo? Gelukkig prikt zo'n arts daar ook meteen doorheen. Het gaat niet goed, het is stabiel. Maar met mijn zoon zelf gaat het niet goed. Hij heeft het erg moeilijk, hij vindt zichzelf een hele grote sukkel... En dat komt voornamelijk door het plassen en poepen in zijn broek. Hij heeft echt een fantastische arts. Ze gaf meteen aan dat ze hem gaat helpen. Het ziekenhuis heeft goede psychologen in dienst die kinderen zoals hij helpen. Hij is er al eerder geweest. Hij heeft hulp nodig, want ook zijn schoolprestaties lijden eronder. Hij is heel erg onzeker en verlegen. Door zijn onzekerheid durft hij niks te zeggen als hij maar enigszins twijfelt of hij het wel goed doet of weet, dan gaat hij hakkelen. En zijn toetsen? Daar haalt hij vervolgens geen voldoendes meer voor. Maar het voornaamste vind ik dat hij weer gelukkig wordt. Als moeder doet het enorm veel pijn als je kind niet gelukkig is. Als hij niet de onbezonnen jeugd, die je hem zo gunt, kan hebben. De wachttijden zijn gelukkig kort, dus binnenkort mag hij starten.
Maar dat is niet het enige wat er verandert. Mijn zoon heeft aangegeven dat hij denkt dat er weer of nog steeds iets mis is in zijn piemeltje. Dat er een belemmering zit. Dat is in lijn met wat de uroloog na zijn operatie drie jaar geleden heeft aangegeven. Er waren toen drie kleppen verwijderd, maar er zaten er meer. En die drie kleppen waren zo groot, dat de kans op littekenvorming heel groot is, waardoor dat weer problemen gaat geven. Ook hier stond de kinderarts meteen open voor. Een afspraak met de uroloog staat inmiddels voor half maart.
Als het traject met de uroloog is afgelopen, zal hij weer moeten gaan beginnen met de zindelijkheidstraining. Met een andere arts dan de vorige keer. Met haar had hij geen klik. Hij vond haar te "kattig". Hij is dan ook weer een jaar ouder, hopelijk lukt het dan wel...
Veel veranderingen in één keer... Maar de kinderarts vond dat we door moesten pakken. Niet wachten met de psycholoog, totdat het traject met de uroloog achter de rug is, zoals ik had bedacht. Nee, hij heeft nu hulp nodig! Toch wel fijn, maar het zal wel een zware tijd voor hem worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)