Nog even en het is zover. Mijn zoon mag gaan trainen om zindelijk te gaan worden. Eind april hebben we een afspraak met een arts die hem gaat begeleiden. Best spannend, vind ik! Het wordt een zware periode voor hem...
Om te beginnen moet hij er echt helemaal zelf achterstaan. De training gaat pas werken als hij het zelf ook wil. Maar juist daar heb ik soms nog mijn twijfels over. Hij wil graag van zijn "probleem" af, zoals hij zelf zegt. Maar hij ziet ook tegen de training op. Hij weet dat het een intensief traject gaat worden. Elke dag moet hij bijhouden wanneer hij plast, wanneer hij poept, hoe ziet de poep eruit, wat hij drinkt, hoeveel hij drinkt, enz. Voor een jongen van zeven is dat zwaar. Ook op school moet hij dat bijhouden, terwijl de meeste klasgenoten niks van zijn "probleem" afweten. En hij moet het ZELF bijhouden. Het gaat erom dat hij zich er bewust van wordt en dat zijn hersens gaan samenwerken met zijn blaas en darmen. Dat het seintje naar zijn hersens op tijd gegeven wordt.
Iedere week gaat hij zelf bellen met de arts om te bespreken hoe het gaat. In eerste instantie beginnen we met een periode van vier weken. Daarna wordt verder gekeken. Maar als het niet goed gaat en hij het niet volhoudt, hebben we wel een probleem voor de toekomst. Hij is namelijk daarna niet zo makkelijk meer te overtuigen het weer te gaan proberen. Daarom vind ik het ook heel spannend!
Op dit moment gaat het best goed. Hij is laatst ziek geweest en in die dagen heeft hij helemaal geen natte broeken gehad. Met zijn ontlasting gaat het op en neer. Hij heeft jaren laxeermiddel geslikt, maar omdat zijn ontlasting steeds dunner werd, zijn we daar, na eerst wat afgebouwd te hebben, een paar maanden geleden mee gestopt. Sinds die tijd gaat het wel veel beter. Soms heeft hij dagen dat hij niet poept, dan gaat het weer een beetje verstoppen en gaat het uiteindelijk weer een paar keer fout. Zodra het dan gelukt is om alles goed uit te poepen gaat het weer goed. Je merkt dat wanneer de ontlasting een beetje verstopt zit, hij ook vaker in zijn broek plast. Het verstoort het gevoel in zijn buik.
Sinds een aantal weken slaapt hij weer met een luierbroekje aan. Hij wilt het zelf. Nadat ik hem vroeg waarom hij ze weer aan wilt, gaf hij aan dat hij dan een nat bed voorkomt (hoewel hij ook wel eens door zijn luier heen een nat bed krijgt). Ik vind het prima! Als hij zich er maar lekker bij voelt...
