Ik zag dat het alweer een jaar geleden was dat ik mijn laatste blog had geschreven. Wat gaat die tijd toch snel! Ook mijn zoon is dus alweer een jaar ouder, 10 jaar is hij nu. En helaas nog steeds niet goed zindelijk, dag en nacht.
Het is "gestabiliseerd", zoals zo mooi gezegd wordt. Dit houdt in, dat het hem lukt om droog te blijven overdag. Niet omdat hij het "voelt", maar doordat hij zich houdt aan een schema. Je merkt dat hij nu ouder is en begrijpt dat hij het zelf moet doen. Het werken met een schema hoort daarbij, het moest een gewoonte worden. Op dat schema staan tijden waarop hij naar het toilet moet gaan, vaste tijden. Dat werkt! Uiteraard zijn er nog wel af en toe ongelukjes, maar dat is niet erg. Het seintje van de hersenen naar de blaas wordt helaas nog niet gegeven. Ja, wel als hij heel erg nodig moet, maar dat moeten we dus voor zijn. Dat seintje moet nog gaan komen. Tenminste, daar wordt vanuit gegaan. Als moeder ben ik wel bang dat dat nooit gaat gebeuren. Want hoe zal hij daar dan op reageren? Kinderen met deze problemen zijn al zo onzeker... Ik druk dat gevoel maar weg en blijf positief vooruit kijken.
Over de nachten wordt niet eens gesproken, eerst moet het overdag 100% goed gaan. Maar slapen met een luierbroekje aan is ondertussen wel vernederend geworden. Dus die hebben we weg gedaan. Mijn zoon slaapt nu zoals alle andere jongens van zijn leeftijd. Maar wij maken hem wel iedere avond wakker om nog even te plassen. Een goed tijdstip daarvoor is even zoeken geweest. Want als ze diep slapen, krijg je ze echt niet wakker! Tussen de 1,5 en 2,5 uur nadat hij is gaan slapen blijkt een goed moment te zijn. Het is soms moeilijk om niet boos te worden als hij niet meewerkt. Het is een uitdaging om dan rustig te blijven en eventueel te denken, oké ik kom over 10 minuten wel terug. En dat terwijl je zelf heel graag wilt gaan slapen... Maar dat werkt wel. Strijd werkt niet!
We zijn dus in een rustige periode aangekomen. Het is nu afwachten hoe het verder gaat.
Een paar dagen geleden kwam de naderende kampweek begin volgend schooljaar al ter sprake. Hoe dat dan moest 's nachts. Toen ik aangaf dat er vast wel een juf, meester of hulpouder zal zijn die hem wakker wilde maken was zijn reactie heel resoluut: "Dat gaat niet gebeuren! Dan ga ik niet mee!".
Ik begrijp dat zóooo goed! Nu dus maar in overleg met de school hoe we dat kunnen oplossen (zelf mee als hulpouder of hem 's avonds ophalen en 's ochtends weer terug brengen). Want dit probleem moet zo snel mogelijk in zijn hoofd opgelost worden... In mijn volgende blog vertel ik jullie hoe dit afloopt!
