Afgelopen week zijn we naar de mictiepoli (plas- en poeppoli) in het ziekenhuis geweest. We hadden een gesprek met de arts die het traject begeleidt. Het fijne tijdens zo'n gesprek is, dat ze met mijn zoon praten en niet rechtstreeks met mij. Natuurlijk wordt er af en toe ook wat aan mij gevraagd maar ze richten zich voornamelijk op het kind. Behalve dat dat een stuk vriendelijker is voor het kind, zijn ze daardoor ook veel bewuster van het traject waar ze in zitten.
Zoals de vorige keer al geschreven, loopt de training niet helemaal lekker. Hij vult zijn lijsten netjes in maar is er nog niet bewust mee bezig. Toch gaan we nu een stapje verder. Er moeten nieuwe lijsten ingevuld worden. Dit keer moet hij niet invullen hoe vaak hij geplast heeft en hoe vaak hij een natte broek heeft gehad. Nee, dit keer moet hij op vaste momenten gaan controleren of hij droog is. Op het toilet, zodat hij dan ook meteen een plas doet. Dit is weer even wennen en aanpassen voor zowel mijn zoon als voor ons. Nu mag ik hem een klein beetje helpen, door te zeggen 1, 2, 3... of ik zeg: vast moment. Hij weet dan al waar ik het over heb.
Wat de vorige keer ook een probleem was, was dat hij regelmatig weigerde vijf minuten op het toilet, om te poepen, te gaan zitten 's ochtends en 's avonds na het eten. We hebben er nu een "bonussysteem" van gemaakt. De eerste twee weken hebben we hem nog 1 keer gezegd dat hij moest gaan. Als hij dat deed kreeg hij 1 punt. Als wij het een tweede keer moesten zeggen, kregen wij een punt. Bij vijf punten voor hem krijgt hij een beloning. Niet in de vorm van een cadeau, maar bijvoorbeeld door te zeggen wat hij wil eten, of een half uur langer op de X-Box. Bij vijf punten voor ons, moet hij een klusje voor ons doen. De eerste twee rondes heeft hij gewonnen. We hebben het nu een beetje moeilijker gemaakt. Wij zeggen niks meer, hij moet het nu echt zelf gaan doen. Nu ziet het er naar uit dat wij gaan winnen. Ondanks dat we al weken dit ritme aanhouden, zit het er nog niet in bij hem. Het staat nu 2-1 voor ons....
Bovenstaande was een idee van de arts en werkt best goed. Ik hoop dat hij het nog een tijd volhoudt!
Toen de arts vroeg wanneer hij van zijn probleem af wilde zijn, antwoordde hij: in groep 5. Dat is dus volgend schooljaar. Ik hoop dat hij dat gaat redden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten