maandag 3 november 2014

Voortgang zindelijkheidsprobleem

Het is ondertussen alweer ruim een half jaar geleden dat ik een bericht heb geplaatst op mijn blog. Een veel bewogen half jaar! Door mijn zwangerschap had ik een "bloggersdip". Ondertussen hebben wij een mooie dochter gekregen en mijn zonen dus een zusje. We zijn erg blij met haar. Ze is nu acht weken oud en ík krijg weer zin om te gaan schrijven!

Zoals ik al schreef, het afgelopen half jaar was veelbewogen, vooral voor mijn zoon. In mijn vorige blog schreef ik dat hij geopereerd was en behandeld wordt door een orthopedagoog. Nog steeds brengt hij haar geregeld een bezoek. Hij heeft er veel baat bij. Als hij niet lekker in zijn vel zit, praat hij met haar en dan voelt hij zich meteen weer een stuk vrolijker! In het voorjaar heeft zij hem een intelligentieonderzoek afgenomen. De uitslag was erg verhelderend. Hij blijkt op het gebied van informatie opnemen en verwerken zeer hoog begaafd te zijn. Op alle andere onderdelen scoorde hij gemiddeld. Hij blijkt opdrachten af te raffelen omdat hij met zijn hoofd al tien opdrachten verder is. Hij is dus aan het onderpresteren. Hier gaat school nu mee aan de slag!
Maar wat betreft zijn psychische problemen omtrent zijn zindelijkheid, verklaarde het ook veel. Hij begrijpt heel goed wat er met hem aan de hand is. Maar ook dat hij "anders" is en daar heeft hij het moeilijk mee. Door te praten met de orthopedagoog heeft hij geleerd er goed mee om te gaan. Hij is normaal vrij introvert en gesloten, maar nu heeft hij op school in zijn klas verteld wat hij heeft en hoe hij zich erbij voelt. Ook dat hij zichzelf een "sukkel" vindt. Zo knap! Maar ook erg ontroerend voor een ouder om dat te horen. Hij heeft echt een grote sprong gemaakt in deze ontwikkeling.
Nu op school alle kinderen in zijn klas het weten, wordt het helemaal geaccepteerd. Gepest wordt hij niet!

Voor de zomervakantie hebben we met de orthopedagoog afgesproken dat de zindelijkheidstraining weer opgepakt gaat worden. Met de verpleegkundige die dat de vorige keer begeleidde hadden wij geen klik, waardoor mijn zoon op een gegeven moment niet meer gemotiveerd was. Dit keer pakt een andere verpleegkundige het op en gaat de begeleiding voornamelijk via de orthopedagoog.
Zo'n traject ingaan rond de zomervakantie is niet handig, omdat het normale ritme dan helemaal weg is. We hebben daarom afgesproken na de zomervakantie met het intensieve traject te starten, maar in de zomervakantie gaan we wel werken aan de vaste momenten. Die zijn namelijk heel belangrijk om er regelmaat in te krijgen. Als moeder help ik hem daar nu nog aan herinneren, maar de bedoeling is dat hij dat zelf gaat doen.
Na de zomervakantie zijn we met het intensieve traject gestart. Ook een best lastig moment omdat zijn zusje toen werd geboren. Mijn aandacht kon ik daarom niet volledig op hem richten. Toch zijn we begonnen. Hij moest weer lijsten invullen en, in tegenstelling tot de vorige keer, had hij dit keer via e-mail contact. Zijn lijsten had hij zelf gemaakt en moet hij ook zelf invullen en e-mailen. Dit leverde hele grappige mailtjes op. Hij werd steeds vrijer in zijn woordkeuze en contact met haar. Dit ging even goed, maar na een paar weken kwam de sleur er weer in. Helaas werkt dat bij mijn zoon altijd zo... Lijsten werden niet meer op tijd of helemaal niet ingevuld, e-mails werden afgeraffeld en steeds korter. Ook zat hij weer helemaal niet lekker in zijn vel, mede door een valse start op school met een nieuwe, invallende, juf. In de eerste weken is daar zoveel gebeurd... En dat is iets waar hij niet tegen kan. Vooral niet als het ook nog persoonlijk gaat worden. Er moest dus weer iets gebeuren!

Na weer een gesprek met de orthopedagoog voelde hij zich gelukkig weer wat beter. Samen hebben ze daarnaast een nieuw "plan" bedacht om de zindelijkheidstraining weer op te pakken. Hierover vertel ik jullie de volgende keer meer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten